چــــو یــــاد روی تـــو کردم ، دلـــم قرار ندارد

دلـــــم هــــوای مـــی و سیــــر لاله زار ندارد

بیا ز پـــــرده برون ای مــــه دو هفته که دیگر

گــــدای گــوشــــه نشیــــن تـاب انتظار ندارد

چــــرا قضــــا و قـــدر شـــادکامیــــم نپسندد

متــــاع خـــوشــدلیــــم از چــه روزگار ندارد؟

خبــــر چـــــرا بــه من از یــــــار دلنــــواز نیاید

اثـــر چـــــرا به دلــم نغمــه ی سه تار ندارد؟

ربوده ای دل و دینـــم به یک اشـاره ی ابرو

مگـو که آهـــوی چشمم چــــرا شکار ندارد؟

به پای او چو نشستم صبا به مرحمتم گفت

کــه گل ز راه محبّـــت نظــــر به خـــار ندارد

نشان گـــور غریبم لـوای لاله ی صحراست

شهیــد عشــــق تو شمعی سر مزار ندارد

به بـــوستـان مبریدم از این خرابه که دیگر

دلـــم هــــوای مــی و سیـر لاله زار ندارد.